Poetik Eylem Sürecinin Kurgusal İfadesi: Çocuk ve Allah'ta Kuşlar-Ağaçlar Sembolizmi.

In Çocuk ve Allah (The Child and God) (1940) by Fazıl Hüsnü Dağlarca (1915-2008) it is seen that there is a genuine connection between the historical Turkish literature. In this piece, the context which does not reveal itself easily and a complex poetic fiction can be analyzed only with an exploratory examination. It is noticeable that the poet constructed his poetic action process in a way that coincides with a remarkable poetic fiction. The subject fiction finds a meaning when it is analyzed along with mythic, symbolic and imaginary usage in our literature. In this context, it is aimed to analyze the area of meaning which is represented by the fiction that is shaped as the "symbolism of birds and trees" by considering the usage of symbols of 'birds' and 'trees' in Turkish mythology and religious-sufic texts. It is established that, as a reflection of the poet's vitalist approach of his world view, 'the tree' has an extensive part in the work, 'the birds' are sensed as creatures which brings poem/word from the eternal world and are used directly as a metaphor which implies the poem/word. The meeting of the birds with the trees, symbolizes the idea of creation of the poem by the poetic subject and the linguistic eternal life. The poem/word creation of the poetic subject is also an acquisition or "nasib" (destiny) of the eternality of life. By the perception of poet that the action of poem/word creation obtains life to be eternal, he achieves aforementioned fiction. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

В книге «Ребенок и Аллах» (1940) Фазыла Хюсню Дагларджа (1915-2008) можно наблюдать подлинную связь с исторической турецкой художественной литературой. В этом произведении, контекст которого раскрывается не сразу, сложный поэтический вымысел может быть проанализирован только в результате подробного исследования. Видно, что процесс создания поэтического действия / поэзии во всем произведении представлен сюжетом, который можно описать как «символизм птиц и деревьев». Этот фантастический сюжет приобретает смысл, когда его интерпретируют с помощью мифического, символического и знакового использования в текстах исторической турецкой литературы. В этой связи смысловое поле, представленное символикой птиц и деревьев, автор данной статьи пытается разрешить с помощью понятий, применяемых в тюркской мифологии и религиозно-мистических текстах. Таким образом, было установлено, что «дерево» нашло широкое место в работе как отражение жизненного смысла поэта, а «птицы» воспринимались как представители беско-нечной сферы, как сущности, несущие поэзию/слово из иного мира, и прямая поэзия. Встреча птиц с деревьями символизирует идею создания поэтического строя поэмы и вечной жизни поэта в языке. Стихотворение / сотворение слова поэтического предмета также приобщает к вечной жизни, является «насиб» (судьбой) в восприятии поэта, что соответствует замыслу поэмы. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Fazıl Hüsnü Dağlarca (1915-2008)'nın Çocuk ve Allah'ında (1940), Türk Edebiyatı'nın tarihî literatürü ile özgün bir bağ kurulduğu görülür. Eserdeki kendisini kolayca ele vermeyen içeriğin yanında karmaşık bir poetik kurgu da ancak keşfedici bir inceleme yöntemiyle çözümlenebilir. Şöyle ki eserde, poetik eylem/şiir yaratma sürecinin "kuşlar-ağaçlar sembolizmi" olarak nitelendirilebilecek bir kurgu ile temsil edildiği görülmektedir. Söz konusu kurgu, tarihî Türk edebiyatı metinlerindeki mitik, sembolik ve imgesel kullanımlar ile birlikte yorumlandığında anlam kazanmaktadır. Bu bağlamda eserdeki kuşlar ve ağaçlar sembolizminin temsil ettiği anlam alanı, Türk mitolojisindeki ve dinî-tasavvufî metinlerdeki kullanımlarından hareketle çözümlenmeye çalışılmıştır. Böylelikle şairin yaşam merkezli varlık algısının bir yansıması olarak "ağaç"ın eserde geniş bir yer bulduğu, "kuşlar"ın ise sonsuz âlemden, öteden şiir/söz getiren varlıklar olarak duyumsandığı ve doğrudan şiiri/sözü imlediği tespit edilmiştir. Kuşların ağaçlar ile buluşması, poetik öznenin şiir yaratması ve şairin dilde sonsuz yaşama fikrini temsil ederken aynı zamanda şairin hayatın sonsuz "yaşama"- sından edindiği kazanım yani "nasib"idir. Şiir/söz yaratma eylemini yaşamın sonsuz kılınmasını sağlayan bir eylem olarak algılaması şairi söz konusu kurguya ulaştırmıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of bilig: Journal of Social Sciences of the Turkish World is the property of bilig: Journal of Social Sciences of the Turkish World and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)