Παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του αυτοστιγματισμού σε ενήλικες με κάποια ψυχική νόσο

Introduction The stigma of mental illness occurs when elements of labeling, stereotypes, separation of emotional reactions, loss of position and discrimination imposed on a group of people from a state of power. Self-stigma arises when people with a mental illness aware of stereotypes and agree with these prevailing beliefs. The result is that they lead to negative emotional reactions and behaviors, towards themselves that respond to prejudices. High levels of self-esteem have been shown to be associated with low levels of selfesteem, functionality and quality of life. They also make it difficult to comply with the treatment and consequently its outcome. In addition, they affect the field of psychosocial rehabilitation of these individuals, such as finding work, living independently and socializing. Aim With the present study, an attempt was made through the systematic review of the literature to identify and present the existing interventions at the medical, psychological, social and nursing contribution for the treatment of self-stigma in people with a mental illness. Method A systematic review of the literature was conducted in order to investigate the interventions and their effectiveness, for the treatment of self-stigma in people with mental illness, in the electronic google scholar databases, PubMed in Greek and English terms, without time restrictions. Results From all the studies it was seen that psychoeducation and cognitive behavioral therapy programs were effective in reducing some components of self-stigma, but without long-term results. Some of these were selfefficacy, self-esteem, and adherence to treatment. Conclusions - Discussion This review has highlighted some of the existing intervention strategies to reduce internalized stigma in people with mental illness. The main categories were those of psychoeducation and cognitive-behavioral, as well as interventions at the level of functionality and cultivation of skills. It is important for nursing to find effective interventions to reduce self-stigma, clarify the phenomenon of selfstigma and develop a tool that clearly measures the phenomenon of self-stigma. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Εισαγωγή Το στίγμα της ψυχικής νόσου, προκύπτει όταν στοιχεία ετικετοποίησης, στερεοτύπων, διαχωρισμού συναισθηματικών αντιδράσεων, απώλειας θέσης και διάκρισης επιβάλλονται σε μια ομάδα ανθρώπων από μια κατάσταση εξουσίας. Ο αυτοστιγματισμός προκύπτει όταν τα άτομα με κάποια ψυχική ασθένεια έχουν επίγνωση για τα στερεότυπα και συμφωνούν με τις ισχύουσες αυτές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα είναι να οδηγούνται σε αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις και συμπεριφορές, απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό που ανταποκρινόμενοι στις προκαταλήψεις. Έχει φανεί ότι τα υψηλά επίπεδα αυτοστιγματισμού σχετίζονται με χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης, λειτουργικότητας και ποιότητας ζωής συνολικά. Επίσης, δυσχεραίνουν την συμμόρφωση στη θεραπεία και κατά συνέπεια την έκβαση της. Επιπλέον, επηρεάζουν τον τομέα της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης των ατόμων αυτών, όπως την εύρεση εργασίας, την αυτόνομη διαβίωση και την κοινωνικοποίηση. Σκοπός Με την παρούσα μελέτη, επιχειρήθηκε μέσω της συστηματικής ανασκόπησης της βιβλιογραφίας να εντοπιστούν και να παρουσιαστούν οι υπάρχουσες παρεμβάσεις σε ιατρικό, ψυχολογικό, κοινωνικό και νοσηλευτικό επίπεδο για την αντιμετώπιση του αυτοστιγματισμού σε άτομα με κάποια ψυχική νόσο. Μέθοδος Διεξήχθη συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας με σκοπό την διερεύνηση των παρεμβάσεων και της αποτελεσματικότητάς τους, για την αντιμετώπιση του αυτοστιγματισμού σε άτομα με ψυχικές νόσους, στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων google scholar, pubmed με ελληνικούς και αγγλικούς όρους, δίχως χρονικούς περιορισμούς. Αποτελέσματα Από το σύνολο των μελετών φάνηκε πως προγράμματα ψυχοεκπαίδευσης και γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας, ήταν αποτελεσματικά για τη μείωση ορισμένων συνιστωσών του αυτοστιγματισμού, χωρίς όμως μακροχρόνια αποτελέσματα. Κάποια από αυτά ήταν η αυτοαποτελεσματικότητα, η αυτοεκτίμηση και η συμμόρφωση στη θεραπεία. Συμπεράσματα - Συζήτηση Η παρούσα ανασκόπηση ανέδειξε ορισμένες από τις υπάρχουσες στρατηγικές παρέμβασης για τη μείωση του εσωτερικευμένου στίγματος στα άτομα με ψυχικές νόσους. Βασικές κατηγορίες ήταν αυτές της ψυχοεκπαίδευσης και της γνωσιακής - συμπεριφορικής, όπως επίσης και οι παρεμβάσεις σε επίπεδο λειτουργικότητας και καλλιέργειας δεξιοτήτων. Είναι σημαντικό για τη νοσηλευτική να βρει αποτελεσματικές παρεμβάσεις για τη μείωση του αυτοστιγματισμού, για την αποσαφήνιση του φαινομένου του αυτοστιγματισμού και την ανάπτυξη ενός εργαλείου που μετρά ξεκάθαρα το φαινόμενο του αυτοστιγματισμού. [ABSTRACT FROM AUTHOR]